بسم الله ارحمن الرحیم

تقدیم به او که منتظرترین است

           باید ای دل اندکی بهتر شویم        یا نه اصلا آدمی دیگر شویم

دل گرفته و غمین است ، از دوری می نالد ، به روی خودش نمی آورد ،

حتی رخصت باریدن به چشمها را هم نمی دهد

واشکها از همان جایی که سرچشمه می گیرند از شدت حرارت پلکها تبخیر می شوند و من فقط سوزشی تلخ را احساس می کنم .

مولای خوبم

عرصه  زندگی خیلی تنگ شده است.

فاصله ها هر روز بیشتر می شود و دردها نیز .

بعضی از ما آدمها در وانفسای زندگی خیلی چیزها را از یاد برده ایم .

زندگی یمان بی تو از مردن بدتر است و این جامه ها که بر تنمان است از دو صد عریانی خوارتر . بی تو ...

انقدر بال و پرهایمان در زیر چرخ زندگی که هر لحظه فشارش را بر خودمان بیشتر می کنیم خسته و شکسته است که حتی آرزوی پرواز نیز از زندگی مان رخت بر بسته است .

بار سنگین گناهانمان زمین گیرمان کرده است .

روزگار سختی است ، دوران محنت باری است این دوران غیبت و تنهایی .

هر روز غروب جمعه است اینجا و امان از غروب جمعه امان !

رویای آمدن تو و لحظه لحظه هایی که بر جهان حکمفرمایی می کنی ، آنقدر قشنگ است ، آنقدر زیبا و شور آفرین است که وقتی به آن فکر می کنم تمام دردهایم را فراموش می کنم و دوست دارم کاری کنم کارستان .

کاش مروارید اشکها زنگار گناهان را از آینه دل بشوید و نا خالصی هایم آب شود.

کاش می دانستم ره گذر کدامین کوی و برزنی تا چشمهایم را سنگفرش کوچه های عبورت کنم .

کاش مجال سفر کردن بیابم و نای هجرت ، هجرت از این بیراها ها و سفر به عمق دنیای عشق .

یا رب دعای خسته دلان را مستجاب گردان

 شاعر : فاطمه مفتخر زاده