سه روز آخر ماه شعبان

از امام رضا (ع) منقولست که هر که سه روز آخر ماه شعبان را روزه بدارد و به ماه مبارک رمضان وصل کند خداوند ثواب روزه دو ماه متوالی را برای او می نویسد

شب نیمه شعبان

از امام جعفر صادق (ع) روایتست که از امام محمد باقر (ع) سوال شد از فضل شب نیمه شعبان ؛ فرمود آن شب افضل شبهاست.بعد از لیلة القدر در آن شب خداوند به بندگان عطا می فرماید فضل خود را و میامرزد ایشان را بمن و کرم خویش پس سعی و کوشش کنید به تقرب جستن بسوی خدا . به درستیکه آن شبیست که خدا قسم یاد فرمود به ذات مقدس خود که دست خالی برنگرداند سائلی را از درگاه خود مادامی که سوال نکند معصیت را...

و آن شب شبیست که خدا آن رابرای ما در مقابل شب قدر برای پیغمبر قرار داده.

اعمال شب نیمه شعبان :

اول غسل است که باعث تخفیف گناهان می شود

دوم احیاء این شب به نماز و دعا و استغفار  چنانکه امام زین العابدین می کردند و روایت است هر که احیاء دارد این شب را نمیرد دل او در روزی که دلها بمیرند

سوم زیارت حضرت امام حسین (ع) که افضل اعمال این شب است  اقل زیارت آن حضرت آنست که ببامی برآید و به جانب راست و چپ نظر کند پس سر  جانب آسمان کند و زیارت کند آن حضرت را با این کلمات : السلام علیک یا ابا عبدالله السلام علیک و رحمةالله و برکاته و هر کس در هر کجا باشد و در هر وقت که آن حضرت را با این کیفیت زیارت کند امید است که ثواب حج عمره برای او نوشته شود.

چهارم خواندن دعای کمیل که ورودش در این شب است

پنجم هر یک از سبحان الله و الحمدالله و الله اکبر و لا اله الا الله را صد مرتبه بگوید تا خدا گناهان گذشته او را بیامرزدو حاجتهای دنیا و آخرت او را بر آورده کند .

فضیلت جمعه آخر ماه شعبان :

ابوالصلت هروی روایت کرده است : در جمعه آخر ماه شعبان به خدمت امام رضا رفتم ، حضرت فرمود : ابوالصلت اکثر شعبان برفت و این جمعه آخر آنست پس تدارک وتلافی کن در آنچه از این ماه مانده است ،تقصیرهایی که در گذشته این ماه کردی و بر تو باد رو آوری بر آنچه نافع است برتو و دعا استغفار زیاد کن  و تلاوت قران مجید بسیار کن و توبه کن بسوی خدا از گناهان خود تا آنکه چون ماه مبارک درآید خالص گردیده باشی ....

از امام رضا علیه السلام منقول است  که : هر که سه روز آخر ماه شعبان را روزه بدارد و به ماه رمضان متصل کند ، خداوند برای او ثواب روزه دو ماه متوالی را بنویسد ..

صلوات شعبانیه

اللهم صل علی محمد و آل محمد (خدایا درود فرست بر محمد و آلش )

شجرةِ النُّبُوَّةِ و مَوْضِع الرسالَةِ ؛ ( که درخت به نبوتند و محل رسالت )

و مُختلَفِ الملائکَةِ و مَعدِنِ الْعلم و اهل بیتِ الوَحی ؛

( و جایگاه رفت و آید فرشتگان و معدن علم و حکمت و خاندان وحیند )

اللهم صل علی محمد و آل محمد (خدایا درود فرست بر محمد و آلش )

الْفلکِ الْجاریةِ فی الُّلحج الغامِرَةِ ؛ ( که آنان کشتی دریای معرفتند و روان در اعماق آن دریا )

یا مَنُ منْ رَکِبها وَ یَغرَقُ مَن ترَکَها الْمُتقدِّمُ لَهُم مارقٌ ؛

( هر کس در آن کشتی در آید از غرق ایمن است و هر کس در نیاید بدریای هلاکت غرق خواهد شد هر کس بر آنها تقدم جوید از دین خارج شود‌‌ )

وَ الْمتاخّرُ عَنهم زاهِقٌ وَ الّلازمُ لَهم لاحِق ؛

( و هر کس از آنان عقب ماند سعیش باطل و نابود گردد و هر کس همراه آنان باشد ملحق به آنها خواهد شد )

اللهم صل علی محمد و آل محمد(خدایا درود فرست بر محمد و آلش )

الْکَهفِ الْحَصین و غیاثِ الْمُضطرِّ الْمُستکین و مَلْجَاِ الْهاربین و عِصمَةِ الْمُعتصِمین ؛

( که پناهگاه استوارند و دادرس بیچارگان و مسکینان و پناه فراریان و نگه دار عصمت طلبان می باشند )

اللهم صل علی محمد و آل محمد(خدایا درود فرست بر محمد و آلش )

صَلاةً کَثیرَةً تکونُ لَهُم رضًا ؛ وَ لِحَقِّ محمدٍ و آل محمدٍ اَدآءً و قضآءً ؛

( درود بسیار که برای آنها رضایت بخش باشد و حق محمد و آل محمد را ادا و قضا بود )

بحولٍ مِنکَ وَ قوَّةٍ یل رَبَّ العالَمین ؛ (بحول و قوة  تو ای پروردگار جهانیان )

اللهم صل علی محمد و آل محمد (خدایا درود فرست بر محمد و آلش )

الطَّیّبین الْاَبرارِ الْاَحْیارِ ؛ ( که پاکیزگان و نیک کرداران و خوبان )

الَّذینَ اَوجَبتَ حُقوقهُم وَ فرَضتَ طاعَتَهُم وَ وِلایَتَهُم ؛

( آنان که واجب کرده ای حقوق آنها را و فرض کرده ای به پیروی و دوستی ایشان را )

اللهم صل علی محمد و آل محمد (خدایا درود فرست بر محمد و آلش )

وَاعْمُر قلبی بطاعَتِکَ و لا تُخزنی بمَعصیَتِکَ وَرزُقنی مُواساة مَنْ قَتَّرتَ علیهِ مِنْ رزقِکَ ؛

( و آباد کن دلم را به وسیله ی اطاعت خودت و خوار و رسوا مکن بسبب نافرمانیت و روزی کن مرا همدردی با کسیکه تنگ گرفتی بر او از روزی )

بما وَسَّعتَ عَلَیَّ مِن فضلِکَ ؛ وَ نشرْتَ عَلیَّ مِنْ عَدلِکَ ؛ وَ اَحییتَنی تَحتَ ظِلِّکَ ؛

( برای آنکه بر من وسعت رزق دادی از فضل خودت و پراکنده کردی بر من از عدالت خودت و زنده نگاهداشتی مرا زیر سایه ات )

وَ هذا شهرُ نبیِّکَ سَیِّد ِ رُسُلِکَ  ( و این ماه پیغمبر تو سید رسولان توست )

شعبانُ الَّذی خفَفتَهُ مِنکَ بالرَّحمَةِ وَ الرِّضوان الَّذی کانَ رسولُ الله صلی الله علیه و اله و سلم ؛

( و آن ماه شعبانی است که پوشانیدی مرا به رحمت و رضوان خود که شیوه ی رسول خدا که درود خدا بر او و آل او و سلام نیز )

یَدْاَبُ فی صِیامِهِ وَ قیامِهِ فی لَیالیهِ وَ اَیّامِهِ ؛ بُخوعًا لَکَ فی اِکرامِهِ ؛

( که آن را در ماه شعبان روزه میداشت و شب زنده داری میکرد برای تواضع تو در اکرام  آن ماه )

وَ اِعظامِهِ الی محَلِّ حِمامِهِ ؛ اللهم فاَعِنّا عَلَی الْاِستِنانِ بسُنَّتِهِ فیهِ ؛

( و بزرگداشت آن تا هنگام مرگش خدایا ما را هم به پیروی از سنتش یاری نما در این ماه )

وَنَیْل الشّفاعَةِ لَدَیْهِ ؛ اللهم وَ اَجعَلهَ لی شفیعًا مُشَفَّعًا ؛

( و به شفاعتش نائل گردان خدایا قرار ده او را برای من شفیعی که قبول شفاعت شود )

وَطریقاً اِلیکَ مَهیعًا ؛ وَجعَلنی لَهُ مُتَّبعًا ؛ حتّی اَلقاکَ یومَ القیامةِ عَنّی راضِیاً ؛

( و از او و راهی هموار و مستقیم بسوی خودت و قرار بده مرا به پیروی از او تا ملاقات کنم تو را در روز قیامت و از من خشنود باشی )

وَ عَن ذُنوبی غاضِیاً قدْ اَوجَبتَ لی مِنکَ الرَّحمَةَ وَ الرِّضوانَ ؛

( و نیز از گناهانم چشم پوشی و حتم فرمودی برای من از طرف خود رحمت و رضوان را )

وَ اَنزلتَنی دارَ الْقرارِ وَ محلّ الاَخیار ( و فرود آوری مرا در جایگاه همیشگی که محل و جایگاه خوبان است )