گاهي صفحات دفتر روزگار را به جلو ورق مي زنيم تا شايد برايمان در لا به لاي آن , شاخه گلي به سرخي شراب آلمقربون به يادگار گذاشته باشي
ادعوك يا سيدي بلسان قد اخرسه ذنبه اي مولاي من : تو را با زباني مي خوانم كه از كثرت گناه لال گرديده .خدايا :شايد مرا از درگاه لطفت رانده اي و يا اينكه ديدي من حق بندگيت را خوب به جا نمي آورم بدين سبب بر من غضب فرموديشايد هم ديدي شكر گزاري نعمتهايت را درست نكردم مرا محرومم كردي .
او لعلك لم تحب ان تسمع دعايي فباعدتني يا شايد دوست نداري دعايم را بشنوي و مرا از درگاهت رانده اي.يا شايد به خاطر بي شرم و حياييم مجازاتم مي كني. خدايا لطف و كرمت بالاتر از اين حرفهاست كه بندگان مقصرت را به كيفر برسانيانا يا رب الذي لم استحيك في الخلا و لم اراقبك في الملااي خدا: من همان كسي هستم كه نه در خلوت از تو شرم كردم و نه در جمعيت مراقب اعمالم بودم.انا الذي حين بشرت بها خرجت اليها اسعيمن همان كسي هستم كه وقتي خبر شاد كننده گناهي به او دادند سريع به سويش شتافتم. خدايا: من آن كسي هستم كه مهلتم دادي توبه كنم ولي باز توبه شكستم و با اين كه گناهم را پوشاندي شرم و حيا نكردم.به ستاري و پرده پوشيت مغرور شدم به طوري كه فراموشت كردم.ا
الهي اعني بالبكا علي نفسي خدايا مرا بر گريه به حال خودم ياري كن كه سخت عمرم را به آرزوهاي باطل از دست دادم. فيا مولاي فرق بيني و بين ذنبي المانع لي من لزوم طاعتك پس اي خداي مهربانم:بيا و بين من و گناهانم كه مانع نزديكي و طاعت تو مي شود جدايي بيندازد
سلام
از نوشتتون استفاده كردم ممنون .
موفق و پيروز .
